ସର୍ପ-ବିଷ ଚିକିତ୍ସା

ମଞ୍ଜିଷ୍ଠା ମୂଳକୁ ଚୂର୍ଣ୍ଣକରି ନସ୍ୟଦେବ ।

୨.

ବଣଅଦାର ମୂଳ ବାଟି ଲେପଦେବ ଓ ପିଆଇବ ।

୩.

ଲଲାଙ୍ଗୁଳିଆ ମୂଳକୁ ବାଟି ନାଶ ଦେବ ।

୪.

ଧନ୍ୱନ୍ତରୀ ପତ୍ରକୁ ବାଟି କ୍ଷତ ସ୍ଥାନରେ ଲେପଦେବ ।

୫.

କ୍ଷୀରସମୁଦ୍ର ଚେର ବାଟି ପିଆଇବ ।

୬.

ଚକ୍ରକେଦାର ମୂଳ ବାଟି ଲେପଦେବ ।

୭.

ଶୁଣ୍ଠି ଓ ନିର୍ବିଷପତ୍ର ବାଟି ଖୁଆଇବ ।

୮.

ଟାଙ୍ଗଣାକୁ ପୋଡ଼ି ଜଳରେ ମିଶାଇ ପିଆଇବ ।

୯.

ଅର୍ଖମୂଳ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୧୦.

ବାସଙ୍ଗଚେର ବାଟି ଲେପଦେବ ।

୧୧.

ହାତୀଶୁଣ୍ଡାର ମୂଳ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୧୨.

କାଣିନେଉଟିଆ ରସ ଏକପା ଅନ୍ଦାଜରେ ପିଆଇବ ।

୧୩.

ଧଳାକାଇଞ୍ଚ ମୂଳ ଏକତୋଳା ମାତ୍ରାରେ କାଟି ପିଆଇବ ।

୧୪.

କୁଜି ବାଳବାଳୁଆକୁ ଗୁଆଦେହରେ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୧୫.

ଅଫଳନ୍ତି ଶିମିଳୀମୂଳ ବାଟି ପିଆଇବ ଓ ଲେପଦେବ ।

୧୬.

କୃଷ୍ଣତୁଳସୀ ଗଛର ଚେର ବାଟି ପିଆଇବ ଓ ଲେପଦେବ ।

୧୭.

ସାନ ବା ଗଜା ନିମ୍ବଗଛର ଚେର ବାଟି ପିଆଇବ ।

୧୮.

ତ୍ରିପୁରୀ କଳାଦୁଦୁରା ମୂଳକୁ ଜଳରେ ଘୋରି ଲେପଦେବ ।

୧୯.

ପୁରୁଣୀ ମୂଳକୁ ଚାଉଳଧୁଆ ପାଣିରେ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୨୦.

ରାମକେଦାର ମୂଳକୁ ଗୋଲମରୀଚ ସହିତ ବାଟି ଲେପ ଦେବ ।

୨୧.

ଟଗରଗଛର ଚେର ଶ୍ୱେତକରବୀର ଚେର ସହିତ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୨୨.

କନକାମଞ୍ଜିର ଶସ ବାଟି ଦଂଶିତସ୍ଥାନରେ ଲେପଦେବ ।

୨୩.

ଲାଜକୁଳୀ ଲତାର ମୂଳ ଚାଉଳଧୁଆ ପାଣିରେ ବାଟି ପାନ କରାଇବ ।

୨୪.

ଫୁଟୁଫୁଟିଆ ମୂଳ ଅରୁଆଚାଉଳଧୁଆ ପାଣିରେ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୨୫.

ବଟାହଳଦୀ ଜଳରେ ଗୋଳି ପିଆଇବ ଓ ଲେପଦେବ ଏବଂ ସ୍ନାନ କରାଇବ ।

୨୬.

ଗୋଲମରୀଚ ସହିତ ଟଗରଗଛର ଚେର ବାଟି ପିଆଇବ ।

୨୭.

ଶ୍ୱେତମହାକାଳ ଚେରକୁ ଘୋରି ପିଆଇବ ଓ ଲେପ ଦେବ ।

୨୮.

ମହଣକୁ ବିଶେଷ ଗରମକରି କ୍ଷତସ୍ଥାନରେ ଲଗାଇଲେ ତାହା ବିଷ ଶୋଷିନିଏ ।

୨୯.

ବେଲଚେର ଓ ହଳଦୀ ଏକତ୍ରରେ ବାଟି ପିଆଇବ ଓ ଲେପଦେବ ।

୩୦.

ଶୁକ୍ଳ ଜବାଫୁଲଗଛର ଚେର ଗୋଲମରୀଚ ସହିତ ବାଟି ସେବନ କରାଇବ ।

୩୧.

ହାତୀଶୁଣ୍ଡାର ମୂଳ ଏବଂ ଭୂଇଁଚମ୍ପାମୂଳ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୩୨.

ଅମରପୋଇର ମୂଳ, ଚମ୍ପାଲେଉଟିଆ ସହିତ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୩୩.

ଗୋଖରସାପ କାମୋଡ଼ିଥିଲେ ଶ୍ୱେତଚିତାମୂଳ ଏକତୋଳା ଅଧଖଣ୍ଡ ପିପ୍ପଳୀ ସହିତ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୩୪.

ଦ୍ରୋଣପୁଷ୍ପ ଗଛର ଚେରକୁ ୨୪ ଗୋଟା ଗୋଲମରୀଚ ସହିତ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୩୫.

ଲଙ୍କାମରୀଚଗଛର ଚେର ବାଟି ପିଆଇବ । ଲଙ୍କାମରୀଚ ଚୋବାଇଲେ ମଧ୍ୟ ଉପକାର ହୁଏ ।

୩୬.

ବଜ୍ରମୂଳୀମୂଳ ଅଧଛଟାଙ୍କ, ୨୬ ଗୋଟା ଗୋଲମରୀଚ ସହିତ ବାଟି ଖୁଆଇବ ।

୩୭.

ଫୁଲ ଫୁଟି ନ ଥିବା ବେଲଗଛର ଚେରକୁ ୩୫ ଗୋଟା ଗୋଲମରୀଚ ସହିତ ବାଟି ପିଆଇବ ।

୩୮.

ଟଗରଗଛ ମୂଳର ଛାଲ ଓ ଶ୍ୱେତ କନିଅର ମୂଳ ଏକତ୍ର ବାଟି ଖୁଆଇବ ।

୩୯.

ଭୂଇଁନିମ୍ବର ରସ ଅଧପା ମାତ୍ରାରେ ବାଟି ଖୁଆଇବ ଏବଂ ପତ୍ର ବାଟି ଲେପ ଦେବ ।

୪୦.

ଦାରୁହଳଦୀ, ହଳଦୀ, ଅଳନ୍ଧୁ ଓ କଣ୍ଟାଲେଉଟିଆ ମୂଳକୁ ଚାଉଳଧୁଆ ପାଣିରେ ବାଟି ଦହି ଓ ଘିଅ ମିଶାଇ ପିଆଇବ ।

୪୧.

ଅଫଳନ୍ତି କାଙ୍କଡ଼ଗଛର ମୂଳକୁ ଛେଳି ଦୁଧରେ ବତୁରାଇ କାଞ୍ଜି ସହିତ ବାଟି ଶୁଖାଇ ରଖିଥିବ; ତାହାର ନସ୍ୟ ଦେବ ।

୪୨.

ସଜନାମଞ୍ଜି, ଶିରୀଷଫୁଲର ରସରେ ୭ ଦିନ ଓଦା ଓ ଶୁଷ୍କକରି ତାହା ନସ୍ୟ, ଅଞ୍ଜନ ଓ ପାନୀୟ ଔଷଧରୂପେ ବ୍ୟବହାର କରିବ ।

୪୩.

ଅଢ଼େଇତୋଳା ରସୁଣ ରସ ସହିତ ଛେଳିଦୁଧ ମିଶାଇ ପିଆଇବ ଏବଂ ରସୁଣର ସିଠାକୁ କ୍ଷତ ସ୍ଥାନରେ ଲେପ ଦେବ ।

୪୪.

ସର୍ପ ଅଥବା ବାୟା କୁକୁର କିମ୍ବା ଶୃଗାଳ ଦଂଶନ କରିଥିଲେ ଦଂଶିତ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ପ୍ରଚୁରପରିମାଣରେ ଗୁଆଘିଅ ପିଆଇବ । ଘିଅ ବିଷର କ୍ରିୟା ନଷ୍ଟକରେ ।

୪୫.

ପତ୍ରସିଝ ଗଛର ପତ୍ରକୁ ଛେଚି, ତାହାର ରସ ସେବନ କରାଇବ । ସେବନ କରି ନ ପାରିଲେ ସେହି ରସ ନାକ ବା କାନବାଟେ ପ୍ରବେଶ କରାଇବ ଏବଂ ତହିଁରେ କ୍ଷୀର ଲେପ ଦେବ ।

୪୬.

ଇନ୍ଦ୍ରଯବ, ତଗରପାଦୁକା, ଜହ୍ନୀ, କଟୁକୀ ଏବଂ ପିତାଲାଉକୁ ବାଟି ସେବନ ଏବଂ ନସ୍ୟରୂପେ ବ୍ୟବହାର କଲେ ବିଛା, ମୂଷା ବୁଢ଼ୀଆଣୀ ଏବଂ ସାପର ବିଷ ନଷ୍ଟ ହୁଏ । ଏହା ଅମୃତପରି ଗୁଣଶାଳୀ ଔଷଧ ।

୪୭.

ଡହରକରଞ୍ଜ (ନକ୍ତମାଳ) ଫଳ, ତ୍ରିକଟୁ, ବେଲମୂଳ, ହଳଦୀ, ଦାରୁହଳଦୀ ଓ ତୁଳଶୀ ମଞ୍ଜରୀକୁ ଛେଳି ମୂତରେ ବାଟି ଆଖିରେ ଅଞ୍ଜନପରି ଲଗାଇଲେ ସର୍ପଦଷ୍ଟ ସଂଜ୍ଞାହୀନ ବ୍ୟକ୍ତି ଚୈତନ୍ୟ ଲାଭ କରିପାରେ ।

୪୮.

ଶ୍ୱେତ ଅରଖ ଗଛର ପତ୍ରକୁ ଛିଣ୍ଡାଇ ଆଣିବାମାତ୍ରେ ତାହାକୁ ଦଳି ତାହାର ରସ ନାକରେ ଦୁଇ ତିନି ଟୋପା ପକାଇବ, ଏପରିକଲେ ବାରମ୍ବାର ୫ ମିନିଟଯାଏ ଛିଙ୍କହେବ । ଛିଙ୍କ ବନ୍ଦ ହେଲେ ବିଷ ନାଶ ହେଲାବୋଲି ଜାଣିବ ।

୪୯.

ଗୋ ମହିଷାଦିଙ୍କୁ ସର୍ପଦଂଶନ କଲେ ସାହାଡ଼ାମୂଳ ଦୁଇତୋଳା, ଅଦା ଏକତୋଳା, ଗୋଲମରୀଚ ୭ ଗୋଟା ଏକତ୍ର ବାଟି କଅଁଳ କଦଳୀପତ୍ର ମଧ୍ୟରେ ରଖି ଖୁଆଇବ । ଏହିପରି ୩ । ୪ ପାନ ଖୁଆଇଲେ ବିଷ ନଷ୍ଟ ହେବ ।

୫୦.

ହୁଡ଼ହୁଡ଼ର ମୂଳକୁ ୮।୧୦ ଗୋଟା ଗୋଲମରୀଚ ସହିତ ଜଳରେ ବାଟି ପିଆଇବ । ଏହା ସେବନର ଅଳ୍ପକ୍ଷଣ ପରେ କିଛି ଫିଟିକିରି ମିଶିଥିବା ପାଣି ପିଆଇବ । ତଦ୍ଦ୍ୱାରା ବାନ୍ତି ହେଲେ ବିଷ ନାଶ ହୋଇ ନାହିଁ ଜାଣି ପୁନଶ୍ଚ ଉକ୍ତ ଔଷଧ ସେବନ କରାଇବ ।

୫୧.

ଗୋଟିଏ ପିପଳୀ ସହିତ ମୁଥାବାଟି ଲେପ ଦେବ ଓ ସେବନ କରାଇବ ।

୫୨.

କନକା (ଜୟପାଳ) ମଞ୍ଜିର ଚୋପା ଛଡ଼ାଇ ଲେମ୍ବୁ ରସରେ ବୁଡ଼ାଇ ଛାଇରେ ଶୁଖାଇବ । ଏହିପରି (ଥରକୁ ଥର ୨୧ ଥର ବୁଡ଼ାଇ ଓ ୨୧ ଥର ଶୁଖାଇ ତହିଁରେ ବର୍ତ୍ତି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ରଖିଥିବ । ସେହି ବର୍ତ୍ତିକୁ ମନୁଷ୍ୟ ମୁଖର ଲାଳରେ ଘଷି ଆଖିରେ ଅଞ୍ଜନପରି ଲଗାଇଲେ ଢଳି ପଡ଼ିଥିବା ରୋଗୀ ମଧ୍ୟ ଆରୋଗ୍ୟ ଲାଭ କରେ ।

୫୩.

ତିହୁଡ଼ି ମୂଳ, ଦନ୍ତିମୂଳ, ଜାଠିମଧୁ, ହଳଦୀ, ଦାରୁହଳଦୀ, ମଞ୍ଜିଷ୍ଟା, ସୁନାରୀଫଳର ମକ୍କା, ପଞ୍ଚଲବଣ ଓ ତ୍ରିକଟୁ, ଏହିସବୁ ଦ୍ରବ୍ୟ ସମାନଭାଗରେ ମିଶାଇ ଚୂର୍ଣ୍ଣକରି ମହୁ ସହିତ ଗୋରୁଶିଙ୍ଗ ମଧ୍ୟରେ ରଖିଥିବ, ତହିଁରୁ ଏକସିଉକୀ ବା କିଛି ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ବାହାର କରି ଘିଅ, ଦୁଧ ଓ ମହୁ ସହିତ ସେବନ କରାଇବ । ଏହାର ନସ୍ୟ ଓ ପ୍ରଲେପ ମଧ୍ୟ ବିଶେଷ ଉପକାରୀ ।

୫୪.

‘‘ପାରମ୍ୟାଙ୍ଗନେଟ ଅବ୍‍ ପଟାଶ’’ ନାମକ ଔଷଧ ଡ଼ାକ୍ତରୀ ଔଷଧ ଦୋକାନରେ ମିଳେ, ସର୍ପଦଷ୍ଟ ସ୍ଥାନର ଉପର ପାଖ ଦୃଢ଼ରୂପେ ବାନ୍ଧିଦେଇ ଦଂଶନ କରିଥିବା ସ୍ଥାନକୁ ଦାଢ଼ୁଆଛୁରୀ ବା ଖର ଦ୍ୱାରା ଚିରିଦେବ, ତତ୍ପରେ ସେହି ସ୍ଥାନରେ ପାଞ୍ଚରତି (ଦଶ-ଗ୍ରେନ୍‌) ଉକ୍ତ ଔଷଧ ଘଷି ଦେବ । ଥରକେ ଉପକାର ନ ହେଲେ ଦୁଇ ତିନିଥର ଔଷଧ ଲଗାଇ ମର୍ଦ୍ଦନ କରିବ । ଏହା ବିଶେଷ ଫଳପ୍ରଦ ଔଷଧ ବୋଲି ଡ଼ାକ୍ତରମାନେ ପ୍ରକାଶ କରନ୍ତି ।

୫୫.

ସର୍ପଦଂଶନ କରିଥିବା ସ୍ଥାନରେ କୁକୁଡ଼ାଡ଼ିମ୍ବ ସ୍ପର୍ଶ କରାଇଲେ ଦେଖିବ ଯେ ଡିମ୍ବ ବିଷଟାଣି କଳାରଙ୍ଗ ଧାରଣ କରିଅଛି; ଏହିପରି ନୂଆ ନୂଆ ଡିମ୍ବ ବାରମ୍ବାର ଲଗାଉ ଥିବ । ଯେତେବେଳେ ଦେଖିବ ଡିମ୍ବ ଲଗାଇଲେ ତାହା ଆଉ କୃଷ୍ଣବର୍ଣ୍ଣ ଧାରଣ କରୁନାହିଁ ତେତେବେଳେ ଜାଣିବ ଯେ ବିଷ ଦୋଷ ଦୂର ହୋଇଅଛି । ଏହା ବିଶେଷ ଫଳପ୍ରଦ ଔଷଧ ବୋଲି ପରୀକ୍ଷାଦ୍ୱାରା ପ୍ରତିପନ୍ନ ହୋଇଥିବାର ସମ୍ବାଦପତ୍ର ମାନଙ୍କରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଅଛି ।

୫୬.

୧୦।୭।୧୩ ର ‘‘ସଞ୍ଜୀବନୀ’’ ପତ୍ରିକାରେ ପ୍ରକାଶ, ଦକ୍ଷିଣ ଆମେରିକାର ଅନ୍ତର୍ଗତ ବ୍ରାଜିଲଠାରୁ ଜଣେ ପରିଣତ ବୟସ୍କ ଲୋକ ଏବଂ ଗୋଟାଏ ଷଣ୍ଢକୁ ସର୍ପଦଂଶନ କରିବାରୁ ସେମାନଙ୍କୁ କଦଳୀଗଛର ରସ ଖାଇବାକୁ ଦିଆଯାଇଥିଲା । ସେହି ରସପାନ ହେତୁ ସମସ୍ତେ ମୁକ୍ତି ଲାଭ କରିଥିଲେ ।’’ ସୁତରାଂ କଦଳୀ ବୃକ୍ଷର ରସ ଯେ ସର୍ପ ବିଷ ନାଶକ ଏହା ସହଜରେ ଜଣା ଯାଉଅଛି ।

ନିମ୍ନଲିଖିତ ଔଷଧ ଚାରିଗୋଟି ପରୀକ୍ଷାଦ୍ୱାରା ଫଳ ପ୍ରଦ ହୋଇଥିବା ବିଷୟ ବାଙ୍କୁଡ଼ା ନିବାସୀ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଫକୀରେଶ୍ୱର ସେନ ସମ୍ବାଦପତ୍ରରେ ପ୍ରକାଶ କରିଅଛନ୍ତି ।

୫୭.

(୧) ବିଶଲ୍ୟ କରଣୀ ପତ୍ରର ରସ ଏକତୋଳା ଅନ୍ଦାଜରେ ପିଆଇବ ।

୫୮.

(୨) ଈଶ୍ୱର ଜଟାର ଚେର ବାଟି ତାହାର ରସ ଦୁଇତୋଳା ଅନ୍ଦାଜରେ ପିଆଇବ ।

୫୯.

(୩) ଶ୍ୱେତ କରବୀର ଚେର ବିଷାକ୍ତ ପଦାର୍ଥ; ଏହାର ରସ ପ୍ରଥମାବସ୍ଥାରେ ଏକ ହୋଣି ବା ତହିଁର ଅର୍ଦ୍ଧେକ ଓଜନରେ ସେବନ କରାଇବ । ସିଉକୀ ଓଜନରୁ ଅଧିକମାତ୍ରାରେ ରସ ପିଆଇଲେ ଅପକାରର ସମ୍ଭାବନା ।

୬୦.

(୪) ରୋଗୀ ଯେ କୌଣସି ଅବସ୍ଥାରେ ଥାଉ ତାକୁ କଞ୍ଚାପତ୍ର ରସ ଏକପା ଅନ୍ଦାଜ ପିଆଇଲେ ବିଷନାଶ ହୁଏ । ପଛକୁ ପଛକୁ ଅଧିକ ପରିମାଣରେ ସେହି ରସ ପିଆଇଲେ ଆଉ ଅପକାର ନ ହୋଇ ଉପକାର ହୁଏ । (କପାପତ୍ର ବାଟି କ୍ଷତ ସ୍ଥାନରେ ଲେପ ଦେବ-।)

୬୧.

ମିସେସ୍‌ ମୁରାଟ ସାପ ବିଷର ଫଳପ୍ରଦ ଔଷଧ ଆବିଷ୍କାର କରିଅଛନ୍ତି । ତାହା କଲିକତାର ସୁପ୍ରସିଦ୍ଧ ଔଷଧବିକ୍ରେତା ସ୍ମିଥ ଷ୍ଟେନିଷ୍ଟ୍ରୀଟ’’ କମ୍ପାନୀଙ୍କ ଦୋକାନରେ ମିଳେ । ତହିଁରୁ ଏକ ଏକ ଶିଶି ଗ୍ରାମବାସିମାନଙ୍କର ସଂଗ୍ରହ କରି ରଖିବା ଉଚିତ ।

୬୨.

ସର୍ପଦଂଶନ କରିବା ମାତ୍ର ଅଧିକ ବିଳମ୍ବ ନ କରି ଦୁଇଟି ବାଘନଖୀ ଫଳ ଚୂର୍ଣ୍ଣ କରି ଅଧପା ଗୁଆଘିଅ ସହିତ ଅଳ୍ପ ଉଷ୍ମକରି ପାକ କରାଇବ ଏବଂ ୧୫ ମିନିଟ ପରେ ଆଉ ଏକଛଟାଙ୍କି ଘିଅ ଦୁଇଟି ଫଳ ଚୂର୍ଣ୍ଣ ସହିତ ଗରମ କରି ପିଆଇବ । ଫଳଦ୍ୱାରା ଦଷ୍ଟସ୍ଥାନ ଏବଂ ତାହାର ଚାରିପାଖ ଚିରି ରକ୍ତ ବାହାର କରିବ, ତତ୍‌ପରେ ଗୋଟିଏ ଫଳ ଚୂର୍ଣ୍ଣ ରି କ୍ଷତ ସ୍ଥାନରେ ପ୍ରବେଶ କରାଇ ଦେବ । ଏପରି କଲେ ଦୁଇ ତିନିଘଣ୍ଟା ମଧ୍ୟରେ ବିଷ ନାଶ ହେବ । ଏହି ଔଷଧ ବ୍ୟବହାର କରିବାରେ ବିଳମ୍ବ କଲେ କିଛି ଉପକାର ହେବନାହିଁ ।

୬୩.

(୪।୫।୧୯୧୨ ଖ୍ରୀଷ୍ଟାବ୍ଦର ବସୁମତୀରେ ପ୍ରକାଶ) ଡାକ୍ତର ମାନଙ୍କ ନିକଟରେ ମିଳୁଥିବା ‘‘ଲାଇକର ଏମୋନିୟା, ସର୍ପ ବିଷନାଶପକ୍ଷରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଔଷଧ । ରୋଗିର ବୟସ ଓ ବଳ ଅନୁସାରେ ଉକ୍ତ ଔଷଧ ୫ ଟୋପା ଠାରୁ ୩୦ ଟୋପା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରୟୋଗ କରିବ । ରୋଗିର ନାଡ଼ୀର ଗତି ଅସ୍ୱାଭାବିକ ହେଲେ ଏବଂ ଝାଳ ବହି ଅଠା ଅଠା ଲାଗିଲେ ଉକ୍ତ ଔଷଧ ସେବନ କରିବାକୁ ହେବ । ରୋଗିକୁ ଶୋଇବାରେ ବାଧାଦେଇ ତାର ହାତ ଧରି ବୁଲାଇବ । କ୍ଷତ ସ୍ଥାନରେ ଜଳ ମିଶି ନ ଥିବା ଲାଇକର ଏମୋନିଆ ଲଗାଇବ, ଏପରି କଲେ ବାର ଚଉଦ ଘଣ୍ଟା ମଧ୍ୟରେ ରୋଗୀ ବିଷମୁକ୍ତ ହୋଇଥାଏ ।

୬୪.

ସର୍ପବିଷନାଶକ ‘‘ତିରିୟାକ’’ ନାମକ ଏକପ୍ରକାର ଅବ୍ୟର୍ଥ ମହୌଷଧ ଥିବାର ବର୍ତ୍ତମାନ ଜଣା ଯାଇଅଛି । ଛୋଟନାଗପୁର ଅନ୍ତର୍ଗତ ନାଗରା ଜମିଦାରୀର ମେନଜର ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅନିରୁଦ୍ଧ ପଟେଲ ମହାଶୟ ଉକ୍ତ ଔଷଧ ବ୍ୟବହାର ଦ୍ୱାରା ୭।୮ ଜଣ ସର୍ପଦଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଜୀବନ ରକ୍ଷା କରିଥିଲେ । ଔଷଧ ଅବ୍ୟର୍ଥ ଥିବାର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ କରି ସେ ଗତବର୍ଷ ଆପଣା ଇଲାକାର ପ୍ରତିଗ୍ରାମରେ ଉକ୍ତ ଔଷଧ ରଖାଇଥିଲେ । ତାହା ବ୍ୟବହାରଦ୍ୱାରା ୭୦ ଜଣ ସର୍ପଦଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ୬୫ ଜଣଙ୍କର ଜୀବନ ରକ୍ଷା ହୋଇଅଛି । ଅବଶିଷ୍ଟ ୫ ଜଣ ଉପଯୁକ୍ତ ସମୟରେ ଏବଂ ବ୍ୟବସ୍ଥା ପତ୍ରରେ ଥିବା ଉପଦେଶ ଅନୁସାରେ ଔଷଧ ବ୍ୟବହାର କରି ନ ଥିବାରୁ ଜୀବନ ହରାଇଅଛନ୍ତି ବୋଲି ଅନିରୁଦ୍ଧ ବାବୁ ଲେଖିଅଛନ୍ତି । ଉକ୍ତ ଔଷଧ ଏକ ଶିଶିର ମୂଲ୍ୟ ଆଠଅଣା । ଜଣେ ଜଣେ ସର୍ପଦଷ୍ଟ ବ୍ୟକ୍ତି ସକାଶେ ଏକ ଶିଶିରୁ ଦୁଇ ଶିଶିଯାଏ ଔଷଧ ଖରଚ ହୋଇଥାଏ । ଔଷଧ ସହିତ ବ୍ୟବସ୍ଥାପତ୍ର ମଧ୍ୟ ମିଳିଥାଏ । ଗାଜିପୁର ଠାରେ ରେଭରେଣ୍ଡ ଏଇଚ ଲୋରବିୟର ସାହେବଙ୍କ ନିକଟରେ ଉକ୍ତ ଔଷଧ ମିଳେ । ତାହା ସମସ୍ତଙ୍କର ସଂଗ୍ରହ କରି ରଖିବା ଶ୍ରେୟଷ୍କର ।

୬୫.

ମାଲଦହର ଡେପୁଟି ମାଜିଷ୍ଟ୍ରେଟ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ରାସବିହାରୀ ମୁଖୋପାଧ୍ୟାୟ ମହାଶୟ ଜଣେ ଲୋକକୁ ନିମ୍ନଲିଖିତ ପ୍ରକାରେ ବିଷମୁକ୍ତ କରିଥିବା ବିଷୟ ‘‘ବସୁମତୀ’’ ସମ୍ବାଦ ପତ୍ରରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଅଛି । ଉକ୍ତ ଲୋକକୁ ତାହାର ପାଦଦେଶରେ କାଳସର୍ପ ଦଂଶନ କରିଥିଲା-। ଡେପୁଟି ବାବୁ ଦଷ୍ଟ ସ୍ଥାନର ତଳ ଓ ଉପରପାଖ ଦୃଢ଼ରୂପେ ବନ୍ଧନ କରି ଦଷ୍ଟସ୍ଥାନକୁ କାଟି ଦେଲେ । ପରେ ଗୋଟାଏ କୁକୁଡ଼ାର ପଛପାଖ ଅଳ୍ପ ଚିରିଦେଇ ଦଷ୍ଟସ୍ଥାନ ଉପରେ ଏପରିଭାବରେ ଲଗାଇ ରଖିଲେ ଯେ ଯେପରି ତାହାର ପାଦର ରକ୍ତ କୁକୁଡ଼ାର ଶରୀରରେ ଚଳାଚଳ କରେ । ଏହିପରି କିଛିକ୍ଷଣ ଲଗାଇ ରଖିବାରୁ କୁକୁଡ଼ାଟି କ୍ରମରେ ଚେତନା ଶୂନ୍ୟ ହେଲା । ତେତେବେଳେ ଆଉ ଗୋଟିଏ କୁକୁଡ଼ା ସେହିପରି ଲଗାଇଦିଆଗଲା । କିଛି କ୍ଷଣ ଏହିପରି ପ୍ରକ୍ରିୟା କରିବା ପରେ ରୋଗୀ ଧୀରେ ଧୀରେ ସୁସ୍ଥ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ଶେଷରେ ସେ ନିରାପଦ ହେଲା ।

ଗୋୟାଲିୟର ରାଜ୍ୟର ରେସିଡ଼େଣ୍ଟ ଇଞ୍ଜନିୟର ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଶରତଚନ୍ଦ୍ର ସେଇ-ମହାଶୟ-୬।୯।୧୩ ରେ ପ୍ରକାଶିତ ‘‘ବସୁମତୀ’’ ପତ୍ରିକାରେ ଲେଖିଅଛନ୍ତି, ‘‘ଗତ ଅଗଷ୍ଟ ମାସ ତା ୧୭ ଦିନ ୩୦ ବର୍ଷ ବୟସ୍କା ଜଣେ ରମଣୀକୁ ଦିବା ଘ୧୦ଣ୍ଟା ସମୟରେ ଗୋଟାଏ ବିଷଧର ସର୍ପ ଦଂଶନ କରିଥିଲା । ନିକଟବର୍ତ୍ତୀ ଲୋକମାନେ ଦିବା ଘ୧୨ଣ୍ଟା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚିକିତ୍ସା କରିଥିଲେ । ତହିଁରେ ଫଳ କିଛି ନ ହୋଇ ଅବସ୍ଥା କ୍ରମରେ ଶୋଚନୀୟ ହୋଇ ଉଠିଲା । ସେ ଦିବା ଏକଘଣ୍ଟା ବେଳକୁ ୨୪ ବାର ମୂର୍ଚ୍ଛିତା ହୋଇଥିଲା । ଯେତେବେଳେ ସମସ୍ତେ ମନେ କଲେ ଯେ ସେ ଆଉ ବଞ୍ଚିବ ନାହିଁ, ତେତେବେଳେ ଆମ୍ଭେ ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ଡକାଇ ୬ ଗୋଟା ମୁର୍ଗି ଅଣାଇଲୁଁ, ଆମ୍ଭ ସମ୍ମୁଖରେ ଆମ୍ଭର ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଅନୁସାରେ ଡାକ୍ତର ମହାଶୟ ଦଂଶିତ ସ୍ଥାନକୁ ଚିରିଦେଲେ । ତତ୍‌ପରେ ମୁର୍ଗିର ପଶ୍ଚାତ୍‌ଭାଗ ଚିରି ସେହି ମୁର୍ଗିକୁ (ଡେପୁଟି କଲେକ୍ଟରଙ୍କ କଥିତ ପ୍ରକାରେ) ଦଂଶିତ ସ୍ଥାନରେ ଲଗାଇ ମାଡ଼ିଧଇଲେ-। ୪୫ ମିନିଟ ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିକପରେ ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏଁ ଚାରିଗୋଟା ମୁର୍ଗି ମରିଗଲେ । ରୋଗୀ କ୍ରମରେ ସୁସ୍ଥହେବାକୁ ଲାଗିଲା । ଆମ୍ଭେ ରୋଗିକୁ ଯେତେ କ୍ଷଣ ସକ୍ଷମ ଭ୍ରମଣ କରିବା ଏବଂ ରାତ୍ରରେ ନିଦ୍ରା ନ ଯିବା ନିମନ୍ତେ ଉପେଦେଶ ଦେଲୁଁ । ପରେ ସେ ଆଉ ଦୁଇଥର ମୂର୍ଚ୍ଛିତା ହୋଇଥିଲା । ପରଦିନ ସେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆରୋଗ୍ୟ ଲାଭ କରିଅଛି ।

୬୬.

୧୮।୯।୧୩ରେ ପ୍ରକାଶିତ ‘‘ସଞ୍ଜୀବନୀ’’ରେ ଲେଖା ଅଛି,–‘‘ଭବନଗର ଷ୍ଟେସନର ଅଦୂରବର୍ତ୍ତୀ । କୌଣସି ଏକ ଗ୍ରାମର ଦୁଇଜଣ ଲୋକ ବିଷଧର ସର୍ପର ଦଂଶନରେ ମୃତବତ୍‌ ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲେ । କତିପୟ ଗ୍ରାମବାସୀ ପ୍ରଥମତଃ ସେମାନଙ୍କୁ ବସାଇ ସେମାନଙ୍କର ଦୁଇହାତ ଧରି ରଖିଲେ ଏବଂ ଜଣେଲୋକ ପ୍ରାୟ ୧୧ ହାତ ଉପରୁ ଉଷ୍ମଜଳ ସେମାନଙ୍କ ମସ୍ତକ ଉପରେ ଢାଳିବାକୁ ଲାଗିଲା । କିଛିକାଳ ପରେ ସେମାନଙ୍କ ନିର୍ଜୀବ ଦେହରେ ପୁନରାୟ ଚେତନା ସଞ୍ଚାର ଆରମ୍ଭ ହେଲା । ଅବଶେଷରେ ସେମାନେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣରୂପେ ଆରୋଗ୍ୟ ଲାଭକଲେ । ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରୁ ମସ୍ତକ ଉପରେ ଉଷ୍ମଜଳ ଢାଳିବା ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟକିଛି ଉପାୟ ଅବଲମ୍ବନ କରାଯାଇ ନାହିଁ ।’’